Fietsen in Kathmandu

Is een ervaring op zich die zich totaal niet laat vergelijken met fietsen in Nederland: fietspaden en vlakke wegen. Intussen fietsen wij ongeveer 4 weken rond door Kathmandu. Door Kathmandu loopt de Bagmatirivier en dus ligt Kathmandu deels in de, relatief vlakke, vallei van deze rivier. Grote delen van de stad zijn redelijk goed `befietsbaar` al hebben wij in het parcours naar de Bijbelschool en de Universiteit allebei een erg steile helling en is het wegdek vaak erg slecht.
Maar er wordt in Kathmandu erg weinig gefietst. En als er gefietst wordt is dat heel vaak door westerlingen. Die fietsen dan meestal op mountainbikes dus wij vallen op onze Nederlandse fietsen wel op. Nepalese vrouwen fietsen totaal niet. In ieder geval niet in Kathmandu. Nu is het verkeer ook heel erg druk. Veel drukker dan in 2012. Op een aantal punten in de stad staan nu de gehele dag agenten het verkeer te regelen , de rondweg om Kathmandu heen is ook erg veel drukker en daardoor viezer. Het verkeer bestaat voor een groot deel uit motoren en scooters, maar er is ook vrachtverkeer, er zijn veel taxi’s en, opvallend, ook erg veel schoolbussen.  Dat maakt het fietsen voor ons ook niet altijd plezierig, we dragen voor onze veiligheid dan ook fietshelmen.  Zeker Margreet moet toch een stuk langs de rondweg. Wat voor de veiligheid beslist helpt is gewoon royaal je hand uit steken als je van richting wilt veranderen. Nepalezen fietsen niet veel maar zijn wel goed in het verbouwen van fietsen, een dubbel zo brede bagagedrager, beugels om gasflessen in te vervoeren, manden om fruit vanuit te verkopen, vaak wordt er op deze fietsen dan ook niet meer gefietst maar loopt men ermee langs de weg. En wat de denken van een tot schoolbus verbouwde fiets? En dat in een buurt vol met verkeersdrempels van een hoogte die we in Nederland niet kennen. Een echt veilig gevoel geeft het niet.