Beauty for Ashes

Een dag in de week werk ik, Margreet, bij Beauty for Ashes. De naam Beauty for Ashes komt uit Jesaja 61,”vreugdeolie i.p.v. rouwgewaad ‘. In 2012 heb ik daar 4 maanden full-time gewerkt. Beauty for Ashes is een bedrijf waar vrouwen werken die of uit de vrouwenhandel vrij gekomen zijn of tot de groep horen die een groot risico lopen verhandeld te worden. Vrouwen die verhandeld worden, komen erg vaak in de seksindustrie te werken. In heel Azië is vrouwenhandel een erg groot probleem. Ook kinderen worden vaak verhandeld. De ouders wordt dan beloofd dat ze in de hoofdstad een goede opleiding gaan volgen, maar in werkelijkheid worden ze ergens een soort huisslaaf en is er van opleiding geen sprake. Ouders geloven dit soort beloftes graag als ze erg arm zijn en ongeletterd. Armoede, ongeletterdheid, gebrek aan vakopleiding, alleenstaand moederschap, het zijn allemaal risicofactoren voor vrouwen. Bij BFA werkten in 2012 9 vrouwen, nu werken er 20 en is er ook een afdeling in Nuwakot waar 9 vrouwen werken en een vakopleiding krijgen. BFA wil toe naar 100 vrouwen in Kathmandu en een aantal afdelingen in streken waar vanuit de meeste vrouwenhandel plaatsvindt.
BFA is een Christelijke organisatie, het is eigendom van 4 Christenvrouwen, 2 in Nepal, 2 in Amerika. Iedere morgen is er ook een `devotion`:  er wordt gezongen, uit de Bijbel  gelezen, er is een kleine toepassing en er wordt met elkaar gebeden. Vrouwen die niet gelovig zijn, zijn niet verplicht mee te doen maar ze kiezen er allemaal voor gezellig in de kring te zitten en min of meer mee te doen. Ook is er counseling voor vrouwen die uit slechte omstandigheden komen. Vrouwen worden door verwezen naar BFA door NGO’s die alert zijn op vrouwen, soms komen vrouwen ook terug uit India waar ze in de prostitutie moesten werken. Deze vrouwen hebben vaak een HIV besmetting. BFA heeft een naaiafdeling en een sieradenafdeling. Er worden heel veel artikelen van resten van saristoffen gemaakt maar ook sieraden. Veel van de spullen zijn voor de Amerikaanse markt, en worden verkocht door NGO´s, kerken en particulieren.
De vrouwen verdienen een salaris wat voldoende is om van te leven. Sommigen gaan ook naar school als ze dat eerder nog nooit gedaan hadden. Er is een ziektekosten verzekering en een soort pensioenfonds. Iedere dag krijgen ze een warme lunch. Vrouwen die thuis geen schoon drinkwater hebben mogen 2 liter per dag mee naar huis nemen. Een aantal van de vrouwen heeft kinderen, voor hen betaalt BFA het schoolgeld, dat is ongeveer 300 euro per jaar.
Het geld dat op onze rekening bij de GZB komt gaat specifiek naar het fonds voor de schoolgaande kinderen. Immers onderwijs voorkomt mensenhandel. En  wat doe ik nu bij BFA: dit jaar ben ik ontwerper. Dat betekent concreet dat als een klant gevraagd heeft om een specifiek geknoopt armbandje ik dan 6 variaties maak waar de Amerikaanse klant uit kiezen kan. Of dat men een sjaal wil maken met kwasten eraan en dat ik 7 kwasten uitprobeer en uitreken hoe duur ze worden, zodat men kan bekijken of dit een goed product kan worden. Ik ben dan ook de enige niet Nepali die op de werkvloer werkt. En dat is reuze leuk, ik leer veel van de vrouwen en het is bijv. ook gewoon gezellig om bij de kralenvrouwen op de grond te zitten werken.